بلاهایی که استرس بر سر ژن ها می آورد!

دانشمندان نشان داده اند که استرس در دوران پیش از بلوغ و جوانی در موش‌های نر نشانگر اپی ژنتیک را در سلول جنسی آنها ایجاد می کند که در فرزندآن دوباره برنامه نویسی می شود.

محققان دریافته اند که فرزندان حاصل از این موش ها واکنش کمتری نسبت به استرس دارند و هنگامی که دچار استرس می‌شوند سطح هورمون کورتیکوسترون در آنان کاهش پیدا می‌کند(نام این هورمون در انسان کورتیزول است) و بررسی ها نشان داده که آن موجود توانایی واکنش مناسب نسبت به محیط در زمانی که دچار تغییر می شود را ندارد و این موانع در نهایت اختلالاتی را درخصوص با استرس به وجود می‌آورد.

در این آزمایش، موش های نر پیش از بلوغ، در اوایل جوانی و پیش از جفت گیری، به مدت 6 هفته در معرض استرس مزمن قرار گرفتند که در این آزمایش متغیرهای عامل ایجاد استرس در موش ها از جمله تغییر قفس و انتشار بوی روباه تغییر پیدا کرد که در پایان نتیجه گرفتند تنش‌ها و استرس‌ها می تواند بر روی ژنتیک موش‌ها تاثیر گذار باشد.

 این گروه تحقیقاتی قصد دارد در مرحله بعد بررسی کند که کدام عوامل بالادستی می تواند از ورود یک واکنش استرس غیرطبیعی به نسل بعدی جلوگیری کند، همچنین آنها امیدوارند که به مطالعه نقش mIRR ها در انسان و انتقال تنش به فرزندان انسان بپردازند.

پژوهشگران این پروژه می گویند کاهش واکنش استرس فیزیولوژیکی می تواند منعکس کننده برخی از فواید تکاملی سازگاری باشد که به فرزندان منتقل می شود تا در آنچه که انتظار می رود محیط پر استرس تری باشد، دوام بیاورد.